نیک بلاگ

آﻧﻴﻤﺎ ‫

ﺑﺨﺸﻲ از روح ﻣﺮدان ﻛﻪ زﻧﺎﻧﻪ اﺳﺖ، در روان ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻳﻮﻧﮓ آﻧﻴﻤﺎ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷـﻮد. ﺑـﻪ اﻋﺘﻘـﺎد وی ‫ﺗﻌﺪاد ﻛﻢ ژنﻫﺎی ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﺷﺨﺼﻴ‪ﺖ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﻲﺷـﻮد. ﻳﻮﻧـﮓ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﻫﺮ ﻣﺮدی ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺟﺎوﻳﺪان زن را در درون ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ اﻟﺒﺘّﻪ ﻧﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ اﻳـﻦ ﻳـﺎ آن ‫زن ﺑﻪ ﺧﺼﻮص را؛ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻏﺎﻳﻲ زﻧﺎﻧﻪ را. اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ اﺻﻮﻻً ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﺳـﺖ، ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﺎﻧـﻪ ﺑـﺮ ‫ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲﺷﻮد و ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ ﻋﻤﺪهی ﻋﺸﻖ و ﺑﻴﺰاری اﺳﺖ. او ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ روان زﻧﺎﻧـﻪ ﺗﺠﺴ‪ـﻢ ‫ﺗﻤﺎﻣﻲ ﮔﺮاﻳﺶﻫﺎی رواﻧﻲ زﻧﺎﻧﻪ در روح ﻣﺮد اﺳﺖ؛ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﺧﻠﻖ وﺧﻮیﻫﺎی ﻣﺒﻬﻢ، ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ- ‫ﻫﺎی ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮔﻮﻧﻪ، ﭘﺬﻳﺮا ﺑﻮدن اﻣﻮر ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻲ، ﻗﺎﺑﻠﻴ‪ﺖ ﻋﺸﻖ ﺷﺨﺼﻲ، اﺣﺴـﺎس ﺧﻮﺷـﺎﻳﻨﺪ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ‫ﻃﺒﻴﻌﺖ و راﺑﻄﻪی او ﺑﺎ ﺿﻤﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه(ﻳﻮﻧﮓ،۲۷۳:۱۳۷۷). ﻣﻨﺒﻊ اﻟﻬﺎم و ﺷﻬﻮد ﺷﺎﻋﺮ،ﺿﻤﻴﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﺳﺖ و آﻧﻴﻤﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ در ژرﻓﺎی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎﻫﻲ اﺳﺖ. از ﻧﻈﺮ ﻳﻮﻧﮓ ﻫﻨﺮ وادﺑﻴ‪ﺎت ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺧـﻮاب ﻣﺤـﻞّ ‫ﺗﺠﻠّﻲ آرﻛﻲﺗﺎﻳﭗﻫﺎ و ﻇﻬﻮر ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺟﻤﻌﻲ اﺳﺖ (ﺷﺎﻳﮕﺎنﻓـﺮ،۱۳۹:۱۳۸۰). دﻛﺘـﺮ ﻓـﺪاﻳﻲ در ﻛﺘـﺎب ‫»ﻛﺎرلﮔﻮﺳﺘﺎو ﻳﻮﻧﮓ وروان ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ او« ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛـﻪ ﻓﺸـﺎرﻫﺎی اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺑـﻪ ﺗﻔـﺎوتﻫـﺎی ‫ﺟﻨﺴﻲ ﻣﺮداﻧﻪ و زﻧﺎﻧﻪ ﺟﻨﺒﻪی اﻏﺮاقآﻣﻴﺰ ﻣﻲدﻫﺪ. زﻧـﺎن را وادار ﻣـﻲﻛﻨـﺪ وﺟـﻪ زﻧﺎﻧـﻪی ﺧـﻮد را رﺷـﺪ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮی دﻫﻨﺪ و ﻣﺮدان را وادار ﺑﻪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺮداﻧﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ در ﻧﺘﻴﺠﻪ «ﺟﻨﺒﻪی دﻳﮕـﺮ» ‫واﭘﺲ زده و ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻲﺷﻮد. ﻣﺮدان ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای«ﻳﻜﺴﻮﻳﻪ» ﻣﺴـﺘﻘﻞ، ﭘﺮﺧﺎﺷـﮕﺮ و ﻣﺘﻔﻜّـﺮ ‫ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺟﻨﺒﻪی زﻧﺎﻧﻪ در رؤﻳﺎﻫﺎ و ﺧﻴﺎل ﭘﺮدازیﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان«زن درون» ﻳﻌﻨـﻲ آﻧﻴﻤـﺎ ﻇـﺎﻫﺮ ‫ﻣﻲﺷﻮد.