نیک بلاگ

شناخت استانداردهای فضاهای شاخص در ۷ بخش طرح:

۴-۱ آمفی تئاترها:

سالن تئاتر و سخنرانی

سالن تئاتر را می توان به سه بخش تقسیم نمود:

پذیرش و ورودی، فضای انتظار، فضاهای خدماتی (سرویس بهداشتی – تریا و رستوران – فروش مجلات و …)

سالن حضار

صحنه (سن) و پشت صحنه (انباری، کارگاه ها، لباس و گریم و تمرین و …)

بهره سالن های سخنرانی و تئاتر سنتی نسبت به هزینه ای که دارند و از نظر تامین فضاهای مورد نیاز پایین است. بنابراین، لازم است طوری طراحی شوند که برای منظورها و کارهای دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرند. این نوع فضاها می توانند برای سخنرانی، تولیدات صحنه ای، نمایشی و سینمایی مناسب باشند (حداقل مساحت برای هر شخص معادل ۴۶/۰ متر مربع است. بر اساس صندلی های متحرک و بدون بازو و با فاصله مرکز به مرکز ۴۵ سانتی متر) این فاصله بر اساس صندلی های ثابت بازو دار و با فاصله مرکز به مرکز ۵۰ سانتی متر معادل ۶/۰ متر مربع است.

خطوط دید در سالن تئاتر:

بعنوان نمونه یک شخص نشسته در سالن تئاتر در تصویر زیر نشان داده شده است. ارتفاع چشم حدوداً ۱۱۲ سانتی متر است. گام بین ردیف های نشستن (فاصله ردیف ها) که با T نشان داده شده معادل ۱۱۵-۸۰ سانتی متر انتخاب می شود. فاصله سر با C نشان داده می شود. اگر فرض کنیم که شخص تماشاگر از میان دو نفر جلویی و از روی سر هر شخصی که دو ردیف جلوتر نشسته به صحنه نگاه کند حداقل سر به ازای هر ردیف ۵/۶ سانتی متر خواهد بود و در صورتی که این اندازه به ۱۳ سانتی متر برسد یک تماشاگر متوسط می تواند از روی سر تماشاگر جلوی خود صحنه را ببیند. (دید از ردیف حلویی)